Πρόκειται για ένα «διάλογο» με θέμα την ιστορική προσέγγιση της τρέλας. Σε αυτή τη σφοδρή αντιπαράθεση δασκάλου-μαθητή, που διεξάγεται πάντως με όλους τους κανόνες του καλώς αγωνίζεσθαι, ο Έλληνας αναγνώστης μπορεί να απολαύσει μια από τις πιο εντυπωσιακές μονομαχίες της όψιμης γαλλικής σκέψης. Δεν συγκρούονται μόνο το παλαιό με το νέο, η δομολογία με τη φιλοσοφία, ο πατήρ με τον έμπλεο πατροκτονικών αισθημάτων υιό, αλλά και δύο μέθοδοι που μοιραία οδηγούν τόσο στη γαλλική καταγωγή-τον Ντεκάρτ, όσο και στην ελληνική καταγωγή-τον Πλάτωνα.
Όπως σε όλες τις σοφές συζητήσεις για την τρέλα, οι τρελοί δεν κερδίζουν τίποτα, όσο για τους φιλοσόφους ό,τι χάνουν σε πειθώ το κερδίζουν σε βιβλιογνωσία.